بیشتر ما در آرزوی آرامش فکر هستیم. این تلاشی‌ست که یک عمرطول می‌کشد و کاری‌ست که دست‌کم درآغوش کشیدن و پذیرفتن تمامیت وجودمان را می‌طلبد. پی بردن به موهبت های حتی نفرت‌انگیزترین ویژگی‌های‌مان روندی خلاق است که به خواسته‌ای عمیق برای شنیدن و آموختن، اشتیاق به رها کردن پیش داوری‌ها و باورهای معیوب و آمادگی برای حال بهتری داشتن» نیاز دارد. خویشتن حقیقی پیش داوری نمی‌کند؛ فقط منیت است که تحت تأثیر ترس و برای حفظ ما پیش داوری می‌کند. شگفت آن که این حفاظت، ما را از خودشناسی دور می‌نماید. باید آماده باشیم تا هر آنچه ما را ترسانده، دوست بداریم. دردوره معجزات» گفته میشود: نیتی‌های من نور جهان را پنهان می‌کند.» برای عبور از منیت و حفاظ‌های آن باید آرام بگیرید، شجاع باشید و به نداهای درونی گوش دهید. پشت نقاب‌های اجتماعی ما، هزاران چهره پنهان شده‌اند. هر چهره، شخصیتی از آن خود دارد و هر شخصیت، ویژگی‌های مخصوص به خود را داراست. با گفت‌وگوی درونی با این شخصیت‌های فرعی، تعصب‌ها و پیش‌داوری‌های خودخواهانه‌تان را به جواهراتی گران‌بها تبدیل می‌کنید. هنگامی که پیام‌های هر کدام از جنبه‌های سایه‌ی خود را می‌پذیرید، به تدریج نیرویی را که به دیگران تسلیم کرده‌اید، بازپس می‌گیرید و پیوندی بر پایه‌ی اعتماد با وجود اصیل خود برقرار می‌کنید. هنگامی که نداهای جنبه‌های مطرود را به آگاهی خود راه می‌دهید، تعادل شما باز می‌گردد و با طبیعت وجودتان هماهنگ می‌شوید. این نداها شما را از نو توانا می‌سازند تا مسائل خود را حل کرده، هدف زندگی‌تان را روشن نمایید. این پیام‌ها شما را هدایت می‌کنند تا عشق و همدلی حقیقی و اصیل را کشف کنید.
درباره این سایت